یکی از جنبه های عاشورا بحث مقاومت اقتصادی است که ما میخواهیم پیرامون آن وچگونگی ارتباط آن با مسائل روز صحبت کنیم.قبل از هر چیز باید پاسخ آن دسته از دوستانی رو بدهم که می گویند امامان و ائمه اطهار با انسان های معمولی فرق دارند و نباید آنها را به عنوان مثال برای تشریح مسائل روز در نظر گرفت،درپاسخ باید گفت: تمام پیامبران الهی از ابتدا که پیامبر نبوده اند یعنی آنها با پشت سر گذاشتن آزمون های الهی به این امر نائل گشتند و خداوند در آنها ویژگی هایی مشاده کرده بود که آنها را برای این امر انتخاب کرد یعنی اگر شخص دیگری در زمان پیامبر می بود که از ایشان لیاقت بیشتری برای پیامبری داشت مسلماً خداوند پیامبری را به آن شخص می داد. پیامبران در طول پیامبری خود نیز در آزمونهای الهی قرار گرفته اند که از آنها نیز سربلند بیرون آمده اند مانند داستان ذبح حضرت اسمایل توسط حضرت ابراهیم یا داستان فوت پسر حضرت محمد(ص) و ماه گرفتگی بعد از آن و یا صبر ایوب از آن جمله اند.این امر در مورد امامان نیز صادق است یعنی اگر یکی از فرزندان امامن راه دنیایی در پیش می گرفت و از مسیر تقوا و دین خدا فاصله می گرفت مسلماً خداوند ادامه ی امامت را به شخص با لیاقت تری واگذار می کرد.امامان هم در دوره ی امامت خود نیز امتحان پس داده اند مثلاً در زمان حضرت علی (ع) زمانی که وی خلیفه بود برادر ایشان نزد وی آمدند و کمی از بیت المال را که حقشان هم نبود را از آن حضرت طلب کردند اما امام علی(ع) حق مردم را بر نسبت برادری ارجح دانستند، با این تفاسیر نمی توانیم بگوییم که نباید آنها را نماد و سنبل رفتاری خود در مواجه شدن با برخی اتفاقات عصر خود قرار داد زیرا آنها هم از نوع بشر بودن واز سیاره ی دیگری نیامده بودند، فقط آنها توانستند با یافتن راه درست و چنگ زدن به دو اصل نجات دهنده ی قرآن و عترت به مقام ها ی والایی دست یابند در نتیجه داستان رندگی آنان باید عبرتی برای تشخیص بهترین عمل در مواقع دشوار زندگی در نظر گرفت واما موضوع ما:
اهل بیت امام حسین(ع) تحریم بودند، تحریم آب،این تحریم در روز تاسوعا توسط حضرت عباس(ع) و روز عاشورا توسط حضرت علی اکبر(ع) و تعدادی از یاران امام حسین(ع) شکسته شد،اما با این تفاسیر آب آنطور که باید و شاید به خیمه ها نرسید، پس امام،یارانش و اهل بیت ایشان در سختی به سر می بردند و تشنگی بر آنان سخت شده بود.اما چرا امام حسین(ع) با دشمن سازش نکرد؟ چرا امام با دشمنان مذاکره نکرد وبعضی از شروط آنان را نپذیرفت تا بتواند به آب دسترسی پیدا کند؟ آیا رفع تشنگی یک کودک شش ماهه واجب بود یا جنگ با دشمن؟آیا امام نباید اهل بیت خود و یاران و مردمی که با وی بودند را بر جنگ و حفظ دین ترجیح می داد؟. اگر امام حسین(ع) را به عنوان یک اسوه و سنبل آزادی خواهی و عدالت طلبی قبول داریم پس باید رفتار و اعمال آن حضرت در اتفاقات مختلف را الگوی عمل خود کنیم.مطمئناً آن حضرت از هوش ،درایت،قدرت تصمیم گیری بالایی برخوردار بودن، پس تصمیماتی را که گرفتند به صلاح همه بوده.با کمی تفکر درمیابیم که در شرایطی که مسأله ،مسأله ی حفظ دین، همایت از امام زمان و دین خدا است باید از خیلی لذت های دنیایی گذشت و یا حتی به سختی زیاد افتاد تا مقوله ی دین،خدا،پیامبری و امامت از بین نرود.آیا به نظرتان اگر امام حسین(ع) به سازش با دشمنانش می پرداخت و آب میگرفت باز هم در قرون بعد چیزی به نام حق و باطل با مفهوم تازه و زنده ی الآن باقی می ماند؟ آیا اثری از مقوله ی مبارزه با باطل به جای می ماند؟ آیا راهی برای تشخیص حق از باطل وجود داشت؟ پاسخ را به خودتان واگذار می کنم.
امام حسین(ع) و یارانش بر سر مقوله ی بسیار مهم و آن هم زنده ماندن دین سختی را به جان خریدند تا برای نسل های بعد دین زنده بماند. در عصر حاظر کشور ما ومردم ما بر سر موضوعی پافشاری می کنند حق مطلق است.بر سر این موضوع که اسرائیل یک کشور نیست وبه زور و خلاف قوانین سیاسی،اجتماعی و دینی فلسطین را اشغال کرده(البته تمام این قوانین را به گونه ای وضع کردند که به نفع خودشان باشد یعنی با تحریف تورات و تصرف و نفوذ در قوانین بین الملل تمام این قوانین را به سود خود چرخاندند)،برسر این موضوع که چرا در جهان باید عدالت آمریکایی وجود داشته باشد که نتیجه ی آن فقر مطلق در آفریقا و شکم پارگی در غرب است؟برسر این موضوع که چرا سیاست تفرقه بنداز و حکومت کن انگلیس این روباه پیر در همه جای دنیا خود نمایی میکند؟برسر موضوع از بین رفتن صهیونیسم که تمام مردم دنیا به غیر از خود را حیوانات دو پا در خدمت خود می بینند(که باید این تفکر همراه منبعش یعنی صهیونیسم از بین برود)،برسر موضوع ازبین رفتن یاران انسان نمای شیطان که تلاش زیادی برای حاکمیت شیطان بر زمین می کنند،برسر موضوع این که دشمن اسلام اسرائیل و صهیونیسم است و نه ایران وسوریه پا فشاری می کند.بر سر مسئله ی ظهور و ایجاد زمینه برای حکومت مهدویت پافشاری می کند. (انّهم یَرَونَهُ بَعیداً و نَريهُ قَریباً)
با همه ی این تفاسیر می بینیم که برای چیز های با ارزشی در حال جنگ اقتصادی،سیاسی،دینی و اجتماعی هستیم.می بینیم که علت تحریم ها همان حق طلبی و عدالت طلبی ماست که به آن اشاره کردیم.قابل توجه اشخاصی که می گویند علت تحریم ها مخالفت بی دلیل ایران با آمریکا در زمینه های سیاست های خارجی است می گویم:با توجه به این استدلال ما باید از هرنظر در تحریم باشیم یعنی حتی از نظر ارتباطاتی هم باید مورد تحریم واقع بشیم اما چه طور می شود که در یک چشم به هم زدن تمام امکانات الکترونیکی و ارتباطاتی و اینترنتی دراختیار ما قرار می گیرد؟،تمام فیلم های هالیوودی مدتی پس از اکران در سینما های آمریکاهمراه با زیر نویس فارسی در اختیار ما قرار می گیرند؟ پاسخ این سؤالات این است که اگر می خواهی یک کشور را ازبین ببری کافی است بر فکر ملت آن کشور مسلط شوی و به آن سمتی که می خواهی جهت دهی آنوقت می توانی به راهتی آن حکومت و ملت را طوری از بین ببری که انگار تا به حال آن کشور یا مردم وجود نداشته اند یعنی همان از بین بردن فرهنگ و اعتقادات دینی یک ملت.پس تنها مسئله ی دخالت ایران در سیاست خارجی آمریکا یا انگلیس یا اسرائیل نیست بلکه مشکل این کشور ها با نوع تفکر دینی ماست که اگر بر دنیا حاکم گردد دیگر نمی توانن به مقصود های شوم خود از جمله چپاول کشورهای دیگر بپردازند.اگر کمی به دور و بر خود نگاهی کنیم متوجه می شویم که تا حدی دشمن توانسته اعتقادات دینی و ملی ما را از ما بگیرد یعنی همین که اکثر جوان های امروز ما از قرآن و پیام های زنده ی آن اطلاعاتی ندارند و تنها قرآن بر روی سفره ی عقد و سفره ی هفت سین آنها به عنوان دکور معنا پیدا می کند و یا اینکه حتی یکبار هم نگاهی به نحجالبلاغه نینداخته اند نشان دهنده ی این امر است.تا به حال به این فکر کرده اید که آیا کشور های خارجی مانند آمریکا یا اسرائیل یا انگلیس دلشان برای ماسوخته که شبکه های مختلف فارسی زبان برای ما درست کرده اند،مگر غیر از این است که ما دشمن آن ها هستیم پس برای چه خرج های میلیاردی این چنینی صورت می گیرد که از شبکه های خبری گرفته تا برنامه های اجتماعی و تا کارتون و فیلم را شامل می شود. با کمی تأمل مشخص میشود که به راحتی با این اعمال می توان عقاید و تفکرات خود را تا قبل از پیاده کردن آن ها در کل جهان در ذهن نه تنها مردم ایران بلکه (با ساخت شبکه های متفاوت برای مردم دنیا) مردم دنیا کاشت و آمادگی ذهنی برای آن ایجاد کرد مانند قضیه پایان دنیا در سال 2007 که نتیجه ی آن حمله به عراق و سایر کشورهای اسلامی شد یعنی مردم دنیا را به مرگ گرفتن که به تب راضی شوند تا مسئله ی حمله به عراق زیاد مورد حساسیت دنیا قرار نگیرد.در نتیجه ما به علت سخن حقی که می زنیم دچار تحریم هستیم چون سخن ما بر پایه ی دین ماست مانند امام حسین(ع) که به دلیل احیای دین،امر به معروف و نهی از منکر،نماز،آزاده مرد بودن و... که همه بر پایه ی اصول دینی اند دچار تحریم شد.اما همانطور که گفتیم فشار اقتصادی و تشنگی باعث نشد که امام حسین(ع) به سازش با دشمن بپردازد و یا اهل بیت ایشان به وی فشار بیاورند تا سازش کند زیرا هم امام و هم اهل بیت ایشان خالص بودند و شب قبل امام حسین (ع) یاران خالص را از ناخالص با الک دنیا دوستی از هم جدا کرد و دانه های درشت را برگزید و اما بدبخت دانه های ریزی که الک شدند زیرا به ذاته کوچک بوند و برای کارهای بزرگ خود را آماده نکرده بودند واین امر نشان دهنده ی آن است که در امور دینی جایی برای افراد دنیا دوستِ کوچکِ ناخالص نیست.پس در کشور ما افرادی که فقط به فکر امور دنیایی اند، به فکر مال اندوزی،به فکر خوش گذرانی به هر قیمت ویا خوش گذرانی مطلق اند وتنها هدفشان گرفتن مدرک و پیدا کردن کار و ازدواج کردن و بچه دار شدن است جایی ندارند،البته از این جملات بد برداشت نشود من گفتم اگر تنها هدف این ها باشد به یک انسان کوچک تبدیل می شویم.اگر هدف آفرینش ما تنها زندگی کردن به این شکلی بود که گفتم دیگر چه نیازی به آفرینش جهان آخرت بود خب خداوند همین دنیا را ابدی می کرد تا در آن جاودانه شویم،اما هدف ما پیدا کردن حق و حمایت از آن است،این عمل نیاز به منابعی دارد و آن منابع BBC و ... نیست ابتدا باید تحقیق کرد که کدام دین کامل است(ما میدانیم که تقلید در اصول دین جایز نیست)یعنی پس از مرگ زمانی که از ما پرسیده می شود دینت را چگونه انتخاب کردی و ما در جواب بگوییم که از پدر و مادرمان به ارث بردیم دیگر این دین به داد ما نخواهد رسید زیرا تسلیمی بوده و نه انتخابی.بعد از پیدا کردن دین کامل باید به بررسی اهداف آن بپردازیم و از آن ها حمایت کنیم.
اگر این عده آدم که تنها زندگی کردن هدف آن ها است کمی دچار سختی شوند جا می زنند و دین و خدا و پیغمبر را فراموش می کنند یا بهانه می آورند و حرف سازش را به میان می آورند.اگر سازش به قیمت مصادره ی اعتقادات باشد پشیزی ارزش ندارد یعنی نتیجه ی سازش با آمریکا همان عربستانی می شود که زمانی که قرآن آتش زدند یا به پیامبر توهین کردند هیچ صدایی از مقامات آن برای انتقاد نسبت به این اعمال صورت نگرفت زیرا باید بین لذت دنیایی که دردست آمریکا است واعتقاداتشان که سرچشمه ی خدایی دارد یکی رو انتخاب می کردند که آن ها دنیا را انتخاب کردند.آیا بدبختی بیشتر از این نیست که اعتقادات خود را قربانی دنیا کنی؟
البته مشکل اقتصادی که در کشور وجود دارد را صرفاً نمی توان به دلیل تحریم دانست زیرا سؤ مدیریت هایی که در کشور خودنمایی می کند و فتنه های اقتصادی که یا به دلیل منافع شخصی برخی در کشور صورت می گیرد یا اینکه منبع خارجی دارد را باید در نظر گرفت که باز عاشورا در این باب منبع عبرت است،اگر فرض کنیم که مقدار کمی آب در خیمه ها وجود داشته اشخاصی نبودند که نسبت به آن مقدار آب کم حریص باشند و به آن دست درازی کنند زیرا همانطور که گفتیم امام حسین(ع) شب قبل از آن واقعه با الک دنیا دوستی دانه های کوچک دنیا پرست را کنار گذاشت و آنچه که باقی ماند وفاداری و فداکاری بود .متأسفانه در حال حاظر اشخاصی در کشور ما هستند که در حال مکیدن خون مردمند و یا به عبرت دیگر خون مردم را در شیشه می کنند و بعد از ایجاد یک فاجعه ی بزگ مانند اختلاص با باند بازی و نفوذ و تبلیغات و ایجاد جنگ روانی از مهلکه می گریزند و دولت ومقامات مسؤل را در مقابل مردم می گذارند اما نمی دانند که دیگر نمی توان از دادگاه خداوند فرار کرد.
بحث من این نیست که اگر گرسنگی کشیدیم چیزی نگوییم زیرا خود این خلاف دین است من می گوییم بحث سازش را به میان نکشانیم زیرا ما می توانیم با مدیریت برنامه ریزی شده به راحتی بخش عمده ای از مشکلات اقتصادی را حل کنیم.
اما حرف آخر این که ما برای هدف بزرگی می جنگیم و اگر کمی غفلت کنیم همه چیز خراب می شود و تمام خون های ریخته شده و تمام تلاش های انجام شده همه به باد می رود با کمی صبر،تحمل،روحیه ی مقاومت طلبی و حق طلبی نتایج خوبی را در آیند ه برای خود رقم می زنیم.
منبع : ضد فتنه
www.antisedition.loxblog.com
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
